آلبوم خاطرات پریناز و پریمهر

بودنت مثلِ گذاشتنِ پاهای خسته و تب دارم در آب سرد رودخانه است ؛ همانقدر دلچسب ، همانقدر لذت بخش ، همانقدر دوست داشتنی ... ...

دخترک قشنگم سطر به سطر این خط خطی ها را برای تو مینویسم... تویی که احتمالا تمام جان من باشی دخترم ریاضی و جبر و شیمی بخوان اماادبیات و موسیقی را بیشتر عروسک هایت را محکم بغل بگیر اما آرزوهایت را محکم تر! نازنینم نکند امیدت را میان شلوغی این دنیا جابگذاری،باور کن سردترین زمستان ها هم به بهار رسیده اند. فرشته کوچک مادر نکند فراموش کنی عاشق شوی و عاشقی کنی... راستی گفته بودم وقتی دامن صورتی گلدارت را تن میکنی چقدر دلبر میشوی؟ یا وقتی گل سر آبی رنگت را روی موهایت می نشانی دلبرتر؟ اما راستش را بخواهی هیچکدام به اندازه لبخندت تو را زیبا نمی‌کند، پس بخند جان مادر، بگذار صدای خنده هایت تا خود خدا برسد، بخند دلبندم... بخن...